Najpierw przed budynkiem dawnej bursy przy ul. 3 Maja, gdzie teraz mieszczą się jednostki podległe starostwu, pojawił się czarny ofoliowany obiekt. Ludzie pytali, cóż to takiego, podejrzewając że pomnik lub popiersie, ale domysłom nie było końca. Dla przykładu, przeciwnicy partii rządzącej snuli mroczne przewidywania, że stanie tu pomnik PREZESA
aplochocka
23.08.2018 10:09
witos
Wkrótce gdybania się skończyły, gdyż zdjęto folię i przechodniom ukazała się postać przywódcy ruchu ludowego Wincentego Witosa. Niezorientowanym prezentujemy krótką notkę biograficzną. Nas, zapewne jak i wszystkich innych, najbardziej jednak interesuje, dlaczego ten pomnik stanął właśnie tam, z czyjej inicjatywy, kiedy nastąpi jego oficjalne odsłonięcie.
Wszystkie te informacje uzyskaliśmy od starosty pułtuskiego Jana Zalewskiego. Otóż, pomnik Wincentego Witosa, który miał również niewątpliwe zasługi w odzyskaniu przez Polskę niepodległości, zostanie odsłonięty 2 września tego roku, z inicjatywy Stowarzyszenia Pamięć i Tożsamość. Teraz na tym terenie trwają prace przygotowawcze. Wokół pomnika będzie zieleń i alejki. W poniedziałkowe przedpołudnie ustawiano tam maszt.
- Myślę, że pomnik dobrze wkomponuje się w to miejsce, zostanie ono estetycznie zagospodarowane i pułtuszczanom się spodoba. Wstydu nie będzie - dodaje starosta.
WINCENTY WITOS
Urodził się 21 stycznia 1874 w Wierzchosławicach, zmarł 31 października 1945 w Krakowie. To polski polityk, działacz ruchu ludowego, trzykrotny premier Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1895 w Stronnictwie Ludowym, w latach 1908–1914 poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego, od 1909 do 1931 wójt Wierzchosławic. Poseł do austriackiej Rady Państwa (1911–1918), od 1914 w PSL "Piast" (prezes ugrupowania w latach 1918–1931) i w Naczelnym Komitecie Narodowym, później w Lidze Narodowej (1917–1918), prezes Polskiej Komisji Likwidacyjnej. Od 1919 poseł na polski Sejm. Trzykrotnie sprawował funkcję premiera (od 24 lipca 1920 do 13 września 1921, od 28 maja 1923 do 14 grudnia 1923 i od 10 maja 1926 do 14 maja 1926), jego rząd został obalony w wyniku przewrotu majowego. W latach 1929–1930 jeden z przywódców Centrolewu. W 1930 aresztowany przez władze sanacyjne, osadzony w twierdzy brzeskiej, oskarżony w tzw.procesie brzeskim o przygotowywanie zamachu stanu, skazany na 1,5 roku więzienia, udał się na emigrację do Czechosłowacji. Do kraju powrócił tuż przed wybuchem II wojny światowej, po jej rozpoczęciu internowany przez Niemców, odrzucił propozycję utworzenia rządu kolaboracyjnego. Po wojnie powołany na wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Narodowej (nie podjął obowiązków), w 1945 prezes nowo powstałego Polskiego Stronnictwa Ludowego.
